نهنگ ها می میرند، اما این به خاطر نیروگاه های بادی نیست

سواحل در امتداد سواحل نیویورک و نیوجرسی به آزمایشگاه‌های کالبدشکافی موقت تبدیل شده‌اند. تعداد نگران کننده ای از نهنگ ها در امتداد سواحل شرقی ایالات متحده سرازیر می شوند. و هنگامی که آنها این کار را انجام می دهند، تیمی از محققان به محل حادثه می رسند تا سرنخ هایی را که به علت مرگ اشاره می کند، جستجو کنند.

آنها با بررسی بیرون بدن شروع می کنند. آیا آثار دندانی از حمله وجود دارد؟ یا نشانه‌هایی از تصادف با کشتی وجود دارد: پارگی ملخ‌ها، زنگ‌زدگی که از کشتی ساییده شده است، استخوان‌های شکسته یا گوشتی که در اثر برخورد به داخل رانده شده است؟

جوی رایدنبرگ، که معمولاً برای چنین تحقیقاتی آماده است، می‌گوید: «مطمئناً می‌توانم از تجربه‌ام به شما بگویم، من نهنگ‌های کشتی‌گرفته زیادی را دیده‌ام.

با وجود فقدان شواهد دال بر مقصر بودن مزارع بادی، قربانیان پس از مرگ به کودکان پوستر مخالفان انرژی بادی فراساحلی تبدیل شده اند. کارشناسان می‌گویند که این امر از خطرات واقعی کشتی‌های کشتیرانی برای نهنگ‌هایی که در سواحل ایالات متحده حرکت می‌کنند، منحرف می‌کند.

بیش از 30 نهنگ مرده از 31 دسامبر در سواحل شرقی به ساحل نشسته اند که بسیاری از آنها در نیوجرسی و نیویورک هستند. تشخیص علت مرگ می تواند فوق العاده دشوار باشد – وظیفه ای شوم که دانشمندان اغلب داوطلب می شوند تا در زمان خود به آن کمک کنند. و در حالی که آنها همیشه نمی توانند پاسخ هایی را که به دنبال آن هستند بیابند، آنچه که بارها و بارها می بینند شواهدی از برخورد با کشتی ها است.

رایدنبرگ، آناتومیست مقایسه ای در دانشکده پزشکی ایکان که تحقیقاتش بر روی پستانداران دریایی متمرکز است، می گوید: «به نظر می رسد داده ها به شدت به حملات کشتی ها اشاره می کنند.

Reidenberg داوطلبانه برای انجمن حفاظت از دریای اقیانوس اطلس نیویورک و مرکز زمین گیر پستانداران دریایی نیوجرسی، سازمان هایی که مجاز به پاسخگویی به نهنگ های به گل نشسته هستند، می باشد. هنگامی که یک نهنگ مرگ رخ می دهد، او از یکی از سازمان ها تماس می گیرد و از او می خواهد که به تیم عمدتاً داوطلبانه ای که برای انجام کالبدگشایی اعزام شده اند بپیوندد.

او می گوید: «کار من معمولاً قیچی است، به این معنی که چاقوهای بزرگ را در اختیار دارم و حیوان را باز می کنم. آستانه. “این معمولاً به کسی می رسد که تجربه زیادی دارد … و راه خود را در مورد آناتومی می داند، زمانی که شما اساساً در وسط حیوان ایستاده اید و سعی می کنید آن را تشریح کنید، می تواند بسیار سردرگم کننده باشد.”

به گفته رابرت دی جیووانی، دانشمند ارشد در انجمن حفاظت از دریای آتلانتیک، یک تیم 12 نفری یا بیشتر ممکن است تا 12 ساعت را صرف انجام این کار طاقت فرسا در ساحل کنند – و این یک روز کوتاه است. در نهایت، سازمان دیجیوانی دو ارزیابی را ترکیب می‌کند – یکی از تیم کالبدگشایی در ساحل و دیگری از یک آسیب‌شناس که نمونه‌های بافت را مطالعه می‌کند – تا گزارشی درباره آنچه ممکن است منجر به مرگ حیوان شده باشد، بنویسد.

حتی پس از همه اینها، تشخیص اینکه چه اتفاقی برای نهنگ افتاده است می تواند بسیار دشوار باشد. بیشتر نهنگ ها در ابتدا پس از مرگ غرق می شوند. آنها به محض شروع به تجزیه شدن روی سطح شناور می شوند و بدن را با گاز پر می کنند. زمانی که به ساحل می رسند، اغلب در شکل وحشتناکی هستند. گاهی اوقات لاشه برای کالبد گشایی کامل بیش از حد تجزیه می شود، یا به صورت شناور دیده می شود، اما هرگز به ساحل نمی رسد تا دانشمندان بتوانند آن را بررسی کنند.

با این وجود، انجمن حفاظت از دریای اقیانوس اطلس و سازمان‌های مشابه در سایر ایالت‌ها یافته‌های خود را به اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) ارسال می‌کنند، که آنچه را که در سطح ملی اتفاق می‌افتد ردیابی می‌کند.

بیشتر آنهایی که اخیراً آب شده اند نهنگ های گوژپشت هستند. آهنگ‌های دلخراش آن‌ها که در آلبومی نمادین در سال 1970 در همان سال اولین روز زمین منتشر شد، به موسیقی متنی برای جنبش‌های اولیه محیط‌زیست و کمپین‌های «نجات نهنگ‌ها» تبدیل شد.

از سال 2016، گوژپشت های زیادی مرده اند که NOAA در امتداد سواحل اقیانوس اطلس یک “رویداد مرگ و میر غیرمعمول” (UME) اعلام کرد. از آن زمان تاکنون 191 ساحل نهنگ گوژپشت انجام شده است. همه آنها به جز 10 نفر مردند و UME هنوز به پایان نرسیده است.

تنها 91 نهنگ مورد بررسی قرار گرفتند و علت مرگ 44 نهنگ “نامشخص” اعلام شد. اما شایع ترین تهدید تا کنون حمله به کشتی است که مشکوک به مرگ 32 نهنگ است. مورد بعدی در لیست، مشکوک بودن درگیری با وسایل ماهیگیری است که بر 9 نهنگ تأثیر می گذارد. این بر اساس داده های اولیه است که NOAA با آنها به اشتراک گذاشته است آستانهبا این هشدار که برخی از پرونده ها هنوز در انتظار نتایج آزمایش هستند تا مشخص شود که آیا نهنگ قبل یا بعد از مرگ مورد اصابت قرار گرفته است.

یک رویداد غیرمعمول دیگر مرگ و میر از سال 2017 برای نهنگ راست اقیانوس اطلس شمالی، یکی از در معرض خطرترین گونه های نهنگ بزرگ در جهان، رخ داده است. از آن زمان تاکنون 36 مرگ نهنگ راست ثبت شده است. این به ویژه با توجه به اینکه تعداد کمی از نهنگ های راست باقی مانده اند – کمتر از 350 نهنگ، به گفته NOAA، نگران کننده است. مقامات به دلیل وضعیت در معرض خطر مرگ آنها را با دقت بیشتری دنبال می کنند.

علت اصلی مرگ و میر در سطح ملی برای نهنگ های راست، اصابت کشتی بوده است، که 12 مورد از 23 موردی را تشکیل می دهد که کالبد شکافی توانسته علت مرگ را مشخص کند. و از دو مرگ ثبت شده تا کنون در سال 2023، علت آن سکته عروقی یا مرگ و میر پری ناتال (به معنی مرگ جنین) بوده است.

با بزرگنمایی در نیوجرسی، که از ماه دسامبر تا کنون بیش از هر ایالت دیگری به گل نشستن نهنگ‌ها یا ساحل‌نشینی رسیده است، چهار مورد از پنج کالبد شکافی کامل انجام شده بر روی همه نهنگ‌ها به طور مشابه شواهدی از اصابت کشتی پیدا کردند. به گفته دیجیوانی، ضربات کشتی و درهم تنیدگی نیز از عوامل اصلی مرگ و میر نهنگ ها در نیویورک هستند.

طوفان کامل عوامل، احتمال برخورد با کشتی ها را بیشتر کرده است. برای شروع، نهنگ های بیشتری در نزدیکی ساحل مشاهده شده اند. تحقیقات نشان می دهد که آنها دنبال غذای خود هستند، ماهی استخوانی به نام منهادن که در خلیج نیویورک که از نیوجرسی تا نیویورک سیتی و لانگ آیلند امتداد دارد، شیوع بیشتری پیدا کرده است. تلاش‌های حفاظتی و تغییرات آب‌وهوایی هر دو می‌توانستند این آب‌ها را جذاب‌تر کنند – آنها تمیزتر و گرم‌تر از گذشته هستند.

اما پس از آن، در سال 2017، پل بایون 64 فوت بلند شد تا کشتی های کانتینری مدرن و عظیم عبور کنند. سپاه مهندسین ارتش ایالات متحده همچنین کانال های ناوبری اطراف بندر نیویورک و نیوجرسی را عمیق تر کرد تا به آنها اجازه ورود دهد.

پیش از آن، تعداد کشتی‌های کانتینری مختلف برای بازدید از بندر در سال 2016 در مجموع 99 کشتی بود. طبق گزارش بندر نیویورک و نیوجرسی، تا سال 2021، تعداد کل کشتی های کانتینری به 550 کشتی افزایش یافته است. و 28 درصد از این کشتی ها به اندازه کافی بزرگ بودند که بتوانند بیش از 9000 TEU را حمل کنند. این در بالای هیاهوی کشتی‌های کروز، کشتی‌ها و دیگر ترافیک کشتی‌ها در این منطقه است.

بندر نیویورک و نیوجرسی اکنون شلوغ ترین بندر ایالات متحده است و بیش از هر بندر دیگری بار را جابجا می کند. این یک تغییر لرزه ای است که از زمانی رخ داده است که این بیماری همه گیر به طور همزمان زنجیره های تامین را به هم ریخته و به رونق خرید آنلاین دامن زده است.

آمریکایی ها شروع به خرید کالاهای مصرفی بیشتری برای پروژه های بهبود خانه و سرگرمی های جدید کردند، و تعداد بیشتری از این کالاها به جای فرود در ساحل غربی، راه خود را به سمت شرق آغاز کردند. میزان مبلمان وارداتی که بندر نیویورک و نیوجرسی بین سال‌های 2019 و 2022 وارد کردند از 449266 به 598739 TEU (کانتینرهای حمل و نقل با اندازه استاندارد) افزایش یافت که تقریباً 33 درصد افزایش داشت.

بندر لس آنجلس کالیفرنیا و لانگ بیچ سال‌ها بالاترین جایگاه را در این کشور داشتند، بیشتر به این دلیل که به آسیا بسیار نزدیک‌تر است. یک کشتی باری می‌تواند در 9 روز از چین به سواحل غربی حرکت کند، در مقایسه با یک سفر 30 روزه به ساحل شرقی. سپس، در طول همه‌گیری کووید، کشتی‌ها در بنادر کالیفرنیا انباشته شدند و در مواقعی بیش از دو هفته منتظر بودند تا محموله خود را تخلیه کنند. ناگهان، ورود کالا به کشور از طریق بندر نیویورک و نیوجرسی سریعتر شد.

کشتی های بزرگتر می توانند چیزهای بیشتری را جابجا کنند و سفرهای کمتری انجام دهند. بنابراین تعداد بازدیدهایی که کشتی ها از بندر نیویورک و نیوجرسی انجام می دهند به اندازه مقدار محموله های ورودی به بندر افزایش نیافته است. بزرگ ترین مشکل برای نهنگ ها، بزرگی کشتی هاست.

پل سیزوردا از آپارتمان خود در استاتن آیلند می تواند آنها را از پنجره خود ببیند – اگرچه او امیدوار است که نهنگ ها را ببیند. Sieswerda می گوید: «کشتی های کانتینری به طرز شگفت انگیزی بزرگ هستند. مایه تاسف است، اما مشاهدات ما این است که نهنگ ها به نوعی از همه اینها غافل هستند. می دانید، ما می بینیم که آنها غذا می دهند… تشبیه گوزن ها در بزرگراه به نوعی مناسب است.

Sieswerda مدیر اجرایی Gotham Whale، یک سازمان غیرانتفاعی تحقیقاتی نهنگ است که پایگاه داده‌ای از مشاهده پستانداران دریایی در اطراف خلیج نیویورک نگهداری می‌کند (Reidenberg همچنین مشاور علمی گاتهام ویل است). آنها نهنگ‌های زیادی را می‌بینند که زخم‌هایی از پروانه‌های قایق دارند. Sieswerda می‌گوید: «جری نهنگ مورد علاقه ما یک خط طولانی از نشانه‌های پروانه‌ای در سمت راست خود دارد. او می گوید: «اگر روزی با یکی از کشتی های بزرگتر مورد اصابت قرار می گرفت، او را می کشد.

وقتی نوبت به خطرات ناشی از بادهای فراساحلی می‌رسد، Sieswerda می‌گوید: «من هنوز این نگرانی‌ها را با شواهد تأیید نکرده‌ام.» کمیسیون پستانداران دریایی، یک آژانس دولتی مستقل، همچنین گفت که «هیچ مدرکی دال بر ارتباط این رشته‌ها با توسعه انرژی بادی فراساحلی وجود ندارد».

با این وجود، قانون‌گذاران جمهوری‌خواه در نیوجرسی هفته گذشته یک جلسه استماع دو ساعته برگزار کردند و خواستار توقف ساخت‌وساز بادی فراساحلی به دلیل به گل نشستن نهنگ‌ها شدند. مایکل تستا، سناتور جمهوری خواه ایالت، گفت: «یک چیزی که طرف راهرو ما به آن متهم می شود، پیروی نکردن از علم است. “پس 30 یا 60 روز انتظار چه ضرری دارد؟”

بررسی‌های لرزه‌ای به‌تازگی نقشه‌برداری مکان‌های مزرعه بادی آینده را آغاز کرده‌اند، چیزی که مخالفان بادی دریایی می‌گویند خطری برای نهنگ‌ها است. پستانداران دریایی که از پژواک برای مسیریابی استفاده می کنند ممکن است با صداهای غیرطبیعی منحرف شوند. اما رایدنبرگ، آناتومیست مقایسه ای، انتظار ندارد که به یک دلیل ساده این مشکل برای نهنگ های گوژپشت یا راست باشد.

نهنگ‌هایی که در حال غوطه‌ور شدن هستند، پژواک‌ساز نیستند. بنابراین اینجاست که یک نیمه حقیقت واقعاً به طور غیرمنصفانه مردم را علیه چیزی سوگیری می کند.» او می گوید.

بررسی لرزه‌ای برای توسعه باد در دریا بسیار آرام‌تر از بررسی‌های حفاری نفت و گاز در دریا است، زیرا سونار نیازی به حرکت در عمق کف دریا ندارد. ایالات متحده هنوز هیچ نیروگاه بادی فراساحلی در مقیاس تجاری ندارد، چیزی که دولت بایدن می خواهد به عنوان بخشی از گذار خود به انرژی پاک تغییر دهد. هدف آن تولید 30 گیگاوات برق از بادی دریایی تا سال 2030 است، یعنی تقریباً به اندازه ظرفیت امروز اروپا.

NOAA در وب‌سایت خود می‌گوید: «هیچ مدرکی مبنی بر اینکه سر و صدای ناشی از بررسی‌های مربوط به توسعه باد می‌تواند به طور بالقوه باعث مرگ و میر نهنگ‌ها شود، و هیچ ارتباط خاصی بین مرگ‌ومیر نهنگ‌های بزرگ اخیر و بررسی‌های در حال انجام وجود ندارد.»

به گفته محققان، برای محافظت از نهنگ ها، اقدام باید بر اساس داده ها باشد آستانه. شواهد کافی وجود دارد که نشان می دهد کانتینرهای حمل و نقل بزرگ خطراتی دارند، اما اقداماتی نیز وجود دارد که می تواند این خطر را به حداقل برساند.

سرعت یک کشتی می تواند تفاوت زیادی در مدت زمان واکنش برای جلوگیری از برخورد با یک نهنگ ایجاد کند. بنابراین NOAA یک محدودیت سرعت به روز شده را در سال گذشته برای محافظت از نهنگ های راست اقیانوس اطلس شمالی پیشنهاد کرد. با این وجود، محدودیت‌های سرعت در درجه اول مناطقی را هدف قرار می‌دهند که نهنگ‌های راست به شدت در خطر انقراض در آنجا آویزان می‌شوند، نه گوژپشت‌ها. بندر نیویورک و نیوجرسی، به نوبه خود، برنامه ای برای ارائه مشوق های مالی به کشتی هایی دارد که با نزدیک شدن به ساحل، داوطلبانه سرعت خود را تا 10 گره یا کمتر کاهش می دهند.

قانونگذاران دموکرات همچنین NOAA را تحت فشار قرار داده اند تا داده های مربوط به نتایج کالبد شکافی را سریعتر به اشتراک بگذارد و تعیین کند که به چه نوع منابعی برای اقدامات بیشتر در مورد رویدادهای غیرمعمول مرگ و میر نیاز دارد. دی جیووانی، که سازمانش به انحرافات در ایالت نیویورک پاسخ می‌دهد، می‌گوید که در حالت ایده‌آل می‌خواهد منابعی برای اعزام تیم‌هایی دوبرابر بزرگتر از گذشته برای انجام کالبدگشایی داشته باشد.

البته او می‌گوید: «دوست دارم اصلاً مجبور به این کار نباشم».