تلاش استاد برای محافظت از افکار خصوصی ما در برابر فناوری | علوم اعصاب

پممکن است افکار پراکنده برای مدت طولانی‌تری خصوصی نباشند، و خبر از دنیایی کابوس‌وار می‌دهند که در آن دیدگاه‌های سیاسی، افکار، وسواس‌های سرگردان و احساسات می‌توانند به لطف پیشرفت‌های فناوری عصبی مورد بازجویی و مجازات قرار گیرند.

یا حداقل این همان چیزی است که یکی از دانشمندان برجسته مغز در جهان معتقد است.

نیتا فراهانی، استاد علوم زیستی دانشگاه دوک، در کتاب جدیدی به نام «نبرد برای مغز شما»، استدلال می‌کند که چنین نفوذهایی توسط فناوری به ذهن انسان به قدری نزدیک است که بحث عمومی طولانی شده است و قانون‌گذاران باید فوراً محافظت از مغز را ایجاد کنند، همانطور که برای هر شخص دیگری انجام می‌شود. حوزه آزادی شخصی

پیشرفت در هک و ردیابی افکار، با ترس های اورولی از کنترل ذهن در زیر سطح، موضوع بورسیه فراهانی در کنار درخواست های فوری برای تضمین های قانونی برای حفظ حریم خصوصی افکار، از جمله آزادی از “اثرانگشت شناختی” است که در حوزه اخلاق قرار دارد. به طور گسترده “آزادی شناختی” نامیده می شود.

مطمئناً این رشته به سرعت در حال پیشرفت است. راه‌اندازی اخیر ChatGPT و سایر نوآوری‌های فناوری هوش مصنوعی نشان داد که برخی از جنبه‌های شبیه‌سازی فکر، که یادگیری ماشین نامیده می‌شود، در حال حاضر وجود دارد. همچنین به طور گسترده اشاره شده است که Neuralink ایلان ماسک و متای مارک زاکربرگ روی رابط های مغزی کار می کنند که می تواند افکار را مستقیماً بخواند. رشته جدیدی از داروهای تقویت کننده شناختی – به نام Nootropics – در حال توسعه است. فناوری که به افرادی که فلج را تجربه می‌کنند اجازه می‌دهد تا اندام مصنوعی را کنترل کنند یا متنی را روی صفحه بنویسند که فکر می‌کنند در حال کار است.

اما جدای از مزایای فراوان، تهدیدهای واضحی در مورد تلقین و مداخله سیاسی، نظارت بر محل کار یا پلیس، انگشت نگاری، حق داشتن افکار، خوب یا بد، پیامدهای نقش «قصد» در سیستم قضایی، و به زودی.

فراهانی، که در کمیسیون مطالعه مسائل اخلاق زیستی باراک اوباما خدمت می کرد، معتقد است که پیشرفت در فناوری عصبی به این معناست که نفوذ از دریچه حریم خصوصی مغز، چه از طریق برنامه های نظامی و چه از طریق آزمایشگاه های تحقیقاتی با بودجه خوب در شرکت های بزرگ فناوری، از طریق نوآوری های مغز به رایانه مانند فناوری پوشیدنی در دسترس هستند.

فراهانی گفت: «همه شرکت‌های بزرگ فناوری سرمایه‌گذاری هنگفتی در دستگاه‌های چند منظوره دارند که دارای حسگرهای مغزی هستند. حسگرهای عصبی بخشی از فناوری روزمره ما و بخشی از نحوه تعامل ما با آن فناوری خواهند شد.

فراهانی استدلال می‌کند که همراه با پیشرفت‌های علم با هدف رمزگشایی و بازنویسی عملکردهای مغز، گسترده است و خطر قابل‌توجهی دارد، و خطری که برای تحت کنترل‌های توافق شده نیاز به اقدام فوری دارد.

ما یک لحظه فرصت داریم تا قبل از اینکه این اتفاق بیفتد، هم با آگاهی از آنچه در حال رخ دادن است و هم با انجام انتخاب‌های حیاتی که اکنون باید انجام دهیم تا در مورد نحوه استفاده از فناوری به روش‌هایی خوب و بدون سوء استفاده یا ظالمانه تصمیم بگیریم.»

فراهانی هشدار می‌دهد که مغز تنها فضایی است که ما هنوز برای مهلت و حریم خصوصی در اختیار داریم، و افراد می‌توانند حس واقعی خود را در آن پرورش دهند و می‌توانند احساسات و واکنش‌هایشان را نسبت به خودشان حفظ کنند. او گفت: “در آینده ای نزدیک این امکان پذیر نخواهد بود.”

به یک معنا، ما در حال حاضر از فناوری برای ترجمه افکار خود و کمک به ذهن خود استفاده می کنیم. توانایی رسانه‌های اجتماعی برای خواندن ذهن‌ها از طریق مشارکت با توابع دوست‌داشتن و دوست نداشتن، الگوریتم‌های پیش‌بینی، متن پیش‌بینی‌کننده و غیره، به‌صورت رایگان ارائه می‌شود.

اما پیشرفت‌ها در فن‌آوری‌های عصبی – با بهره‌برداری از ارتباط مستقیم با مغز – می‌تواند حملات دقیق‌تری و درنتیجه خطرناک‌تری را به قلمروی تا آن زمان خصوصی ارائه دهد.

فراهانی گفت: من این کتاب را با پیشروی فناوری عصبی به عنوان زنگ خطری نوشتم، اما نه فقط فناوری عصبی، بلکه تمام راه‌های خروج مغز را می‌توان هک کرد و ردیابی کرد و در حال حاضر هک و ردیابی می‌شود.

نگرانی در مورد علوم اعصاب متمرکز بر نظامی، که بعد ششم جنگ نامیده می شود، به خودی خود جدید نیست.

آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (دارپا) از دهه 1970 بودجه تحقیقات مغز را تامین می کند. در سال 2001، چتر نظامی برنامه ای را برای “توسعه فناوری برای تقویت جنگجویان” راه اندازی کرد.

François du Cluzel، مدیر پروژه در Nato Act Innovation Hub، در نوامبر 2020 گزارشی با عنوان جنگ شناختی منتشر کرد که به گفته آن، «به دنیای نظامی یا سازمانی محدود نمی شود. از اوایل دهه 1990، این قابلیت تمایل به اعمال در زمینه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی داشته است.

دولت ایالات متحده موسسات و شرکت های چینی را در لیست سیاه قرار داده است که معتقد است روی «فرایندهای بیوتکنولوژی خطرناک برای حمایت از کاربردهای نهایی نظامی چین» کار می کنند، از جمله «تظاهرات سلاح های کنترل مغز».

در اواخر سال 2021، وزارت بازرگانی 34 نهاد مستقر در چین را به لیست سیاه اضافه کرد و برخی از آنها را به دلیل دخالت در ایجاد بیوتکنولوژی شامل “سلاح های کنترل مغز ادعایی” و “اقدام بر خلاف سیاست خارجی یا منافع امنیت ملی” به لیست سیاه اضافه کرد. ایالات متحده آمریکا.

ناتان بوچمپ-مستفاگا، تحلیلگر سیاست در شرکت رند و نویسنده چین بریف، در مورد “تکامل در جنگ، حرکت از حوزه های طبیعی و مادی – زمینی، دریایی، هوا و الکترومغناطیسی – به قلمرو ذهن انسان هشدار داده است. “.

فراهانی استدلال می کند که جوامع باید فراتر از پرداختن به جنگ شناختی یا ممنوعیت TikTok بروند. قوانینی برای ایجاد حقوق مغز یا آزادی های شناختی در کنار افزایش آگاهی از خطرات نفوذ ناشی از پلتفرم های دیجیتالی که با پیشرفت های علوم اعصاب ادغام شده اند، مورد نیاز است.

قوانین «حقوق عصبی»، که شامل حفاظت از استفاده از داده‌های بیومتریک در زمینه‌های بهداشتی و قانونی است، در حال تدوین است. دو سال پیش، شیلی اولین کشوری بود که موادی را به قانون اساسی خود اضافه کرد تا به صراحت به چالش‌های فناوری‌های عصبی در حال ظهور بپردازد. ایالت ویسکانسین ایالات متحده نیز قوانینی را در مورد جمع آوری داده های بیومتریک مربوط به مغز تصویب کرده است.

بیشتر حمایت های قانونی در مورد افشای مجموعه داده های مغز است، نه در مورد خود حقوق عصبی.

“هیچ حق جامعی برای آزادی شناختی وجود ندارد، همانطور که من آن را تعریف می‌کنم، که به مراتب بیشتر از فناوری‌های عصبی اعمال می‌شود، اما برای تعیین سرنوشت مغز و تجربیات ذهنی ما اعمال می‌شود، که در مورد بسیاری از فناوری‌های دیجیتالی که امروز به آن نزدیک می‌شویم صدق می‌کند.” فراهانی گفت.

یا همانطور که فراهانی در کتاب خود می نویسد: “آیا دیدگاه دیستوپیایی جورج اورول از جنایت فکری به واقعیت امروزی تبدیل خواهد شد؟”

فراهانی معتقد است که پاسخ می تواند بله، خیر یا شاید باشد، اما هیچ یک از آنها مانع از نیاز فوری به حمایت های رسمی مغزی نمی شود که قانونگذاران یا منافع تجاری تمایلی به ایجاد آن ندارند.

او گفت: “آزادی شناختی بخشی از یک گفتگوی بسیار گسترده‌تر است که به اعتقاد من با توجه به همه چیزهایی که در حال حاضر اتفاق می‌افتد، و دقت فزاینده‌ای که قرار است در فناوری عصبی رخ دهد، فوق‌العاده فوری است.”