در دنیای واتس اپ، همه می توانند فریاد شما را بشنوند | اندرو آنتونی

مندر ارتباطات مدرن، ایمیل‌ها می‌توانند معادل‌های دیجیتالی یادداشت‌های خط‌نوشته شده باشند – همه با حروف کوچک و نشانه‌گذاری ضعیف – یا اسناد رسمی ساده، بسته به زمینه و گیرندگان. اما نکته کلیدی این است که نثر همیشه بی مرگ است.

این قانونی است که تاکر کارلسون، یکی از حامیان اصلی دونالد ترامپ، احتمالاً در حال حاضر با آن حساب می کند. افشای ایمیل های او در شکایت 1.6 میلیارد دلاری Dominion Voting Systems (1.33 میلیارد پوند) علیه فاکس نشان می دهد که مجری تلویزیون اعتراف می کند: «از او متنفرم. [Trump] پرشور». ایمیل‌های دیگر نشان می‌دهد که مدیران فاکس می‌دانستند که ادعاهای ترامپ درباره انتخابات دزدیده شده نادرست است، اما همچنان آنها را به گونه‌ای پخش می‌کردند که گویی مشروع هستند. بی دست و پا – به شکلی نامناسب.

جس استالی، مدیر عامل سابق بانک بارکلیز، توسط کارفرمایان سابقش جی پی مورگان چیس شکایت کرده است، از او خواسته شده تا 80 میلیون دلار غرامت بازپرداخت کند و در دو مورد مربوط به استثمار دختران و جوانان توسط جفری اپستین مسئول هر گونه جریمه مالی است که ممکن است متحمل شود. زنان.

استالی بین سال‌های 2008 تا 2012 بیش از 1000 ایمیل با اپستین رد و بدل کرد، از جمله ایمیل‌هایی که در آن نام شاهزاده خانم‌های دیزنی به زنان قاچاق شده توسط اپستین اشاره دارد.

مشکل اینجاست که همیشه به خاطر سپردن احتمال بررسی دقیق در آینده قبل از زدن ارسال سخت است.

وسوسه باور اینکه هیچ کس تماشا نمی کند، و هرگز نخواهد بود، با پیامک ها و برنامه های پیام رسانی حتی بیشتر است.

واتس‌اپ در وب‌سایت خود یک یادداشت اطمینان‌بخش دارد: «فقط شما و شخصی که با او در ارتباط هستید می‌توانید آنچه را که ارسال می‌شود بخوانید یا گوش دهید». این یک بیانیه فنی واقعیت است. با این حال، بسیاری از کاربران این برنامه شروع به درک این موضوع کرده اند که رمزگذاری انتها به انتها مانع از پوشش رسانه ای دیوار به دیوار نمی شود.

مت هنکاک، ستاره سابق تلویزیون واقعیت و وزیر بهداشت، زمانی که دیلی تلگراف منتخبی از شرم آورترین پیام های واتس اپ خود را منتشر کرد و مردی را که به دلیل نقض قوانین فاصله گذاری اجتماعی کووید خود مجبور به استعفا شد را به عمق جدیدی از تمسخر عمومی معرفی کرد.

مسئله واقعی این است که آیا باید افکار و احساسات غیرقابل دسترس را به پایگاه های اطلاعاتی فنا ناپذیر متعهد کرد یا خیر.

ربکا واردی، همسر جیمی واردی، مهاجم لسترسیتی، باید از سوابق الکترونیکی خود از توصیف کولین رونی، همسر وین رونی، مهاجم سابق منچستریونایتد، به‌عنوان یک “دختر زننده” و بدتر از آن پشیمان باشد. این پیام های واتس اپ او بود که تقریباً به یقین منجر به از دست دادن بسیار گران قیمت پرونده افترای او علیه رونی شد. نه فقط آنهایی که حفظ شدند، بلکه آنهایی که به طور تصادفی یا طراحی حذف شدند.

این ماهیت اجتناب‌ناپذیر ارتباطات الکترونیکی است: ردپایی از داده‌ها باقی می‌ماند و تلاش برای پوشش دادن آنها می‌تواند به اندازه خود اطلاعات مضر باشد. هر چیزی که می نویسیم این پتانسیل را دارد که دوباره به ما سر بزند. این ممکن است برای عدالت خوب باشد، اما برای بیان خودجوش کار زیادی نمی کند. شاید اخلاقی این باشد که اگر می‌خواهید نظری را بیان کنید که نمی‌خواهید دیگران بدانند، آن را برای تلفن ذخیره کنید – البته به جز اگر روی آن ضربه زده شود.

اندرو آنتونی ستون نویس آبزرور است

• آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر می‌خواهید نامه‌ای تا 250 کلمه ارسال کنید تا برای انتشار در نظر گرفته شود، آن را برای ما به آدرس Observer.letters@observer.co.uk ایمیل کنید.