خطوط هوایی دلتا طرح خود را برای پشت سر گذاشتن سوخت های فسیلی ارائه می کند

خطوط هوایی دلتا در تلاشی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی، طرح جدیدی را برای حذف هواپیماهای خود از سوخت های فسیلی ارائه کرد. به گفته این شرکت هواپیمایی، هدف این است که سوخت پایدار هوانوردی (SAF) تا سال 2050 حداقل 95 درصد از مصرف سوخت آن را تشکیل دهد.

SAF از ضایعات یا محصولات زراعی از طریق فرآیندی ساخته می شود که قرار است بسیاری از گازهای گلخانه ای تولید شده توسط هواپیما را خنثی کند. این یک سیستم کامل نیست و می تواند مشکلات زیست محیطی جدیدی ایجاد کند. و با تولید SAF بسیار کمی که امروز تولید می شود، دلتا برای رسیدن به هدف 2050 خود یک صعود سربالایی خواهد بود. با این وجود، SAF تا حد زیادی توسط صنعت به عنوان بادوام ترین جایگزین برای سوخت های فسیلی در حال حاضر دیده می شود.

SAF یک سوخت زیستی است که از مواد گیاهی یا حیوانی ساخته شده است. هواپیمایی که بر روی SAF کار می کند همچنان گازهای گلخانه ای دی اکسید کربن تولید می کند، اما هدف از بین بردن بسیاری از این آلودگی ها در روش تولید سوخت است. اگر از گیاهانی مانند ذرت یا سویا ساخته شده باشد، فواید آب و هوا از فتوسنتز حاصل می شود. گیاهان در طول فتوسنتز دی اکسید کربن را جذب می کنند که قرار است مقداری از آلودگی ناشی از سوختن سوخت را از بین ببرد. هنگامی که SAF با ضایعات غذا یا سایر مواد آلی موجود در زباله ساخته می شود، فرض بر این است که منافع آب و هوایی ناشی از جلوگیری از انتشار گازهای گلخانه ای است که در نتیجه آن غذا یا زباله ها به محل های دفن زباله ختم می شود.

خطوط هوایی همچنین این ایده را دوست دارند که SAF را می توان مانند نفت سفید سنتی، بدون تغییرات زیادی در هواپیما یا زیرساخت سوخت استفاده کرد. این در مورد هواپیماهای الکتریکی یا جت های هیدروژنی صدق نمی کند. هواپیماهایی که با هیدروژن کار می کنند باید دوباره طراحی شوند تا مخازن سوخت بزرگتر را در خود جای دهند. و باتری های امروزی برای هواپیماهای الکتریکی بسیار سنگین هستند که نمی توانند با آنها در مسافت های طولانی پرواز کنند.

دلتا نیز به دنبال این فناوری‌ها است. این شرکت با ایرباس برای توسعه یک هواپیمای هیدروژنی و با Joby Aviation در تاکسی های هوایی برقی برای پروازهای کوتاه برد همکاری می کند. دلتا می گوید که “هواپیماهای انقلابی” باید 25 درصد از ناوگان خود را تا سال 2050 تشکیل دهند. با این حال، دلتا می گوید در برنامه های جدید پایداری خود دیروز اعلام کرد که SAF “در خط مقدم” استراتژی میان مدت خود قرار دارد.

دلتا تا کنون متعهد شده است که با حدود 50 مشتری شرکتی به ارزش 200 میلیون گالن قراردادهای SAF خارج شود. این هنوز یک قطره در سطل است. این شرکت هواپیمایی در اطلاعیه خود گفت که جهان در حال حاضر به اندازه کافی SAF برای سوخت عملیات دلتا حتی برای یک روز تولید نمی کند.

این شرکت نقاط عطف فزاینده ای را در راه رسیدن به انتشار گازهای گلخانه ای به صفر تا سال 2050 تعیین کرده است. تا پایان دهه، دلتا انتظار دارد SAF 10 درصد از مصرف سوخت خود را تامین کند و می گوید که در نیمه راه به این هدف رسیده است. . طبق برنامه دلتا، استفاده از SAF تا سال 2035 به 35 درصد می رسد. سپس، تا سال 2050 باید جهشی بزرگ به بیش از 95 درصد SAF داشته باشد.

این شرکت با بیان اینکه به کمک سیاست گذاران و سایر بخش های صنعت برای راه اندازی سوخت های پایدار هوانوردی نیاز دارد، می گوید. ایجاد زنجیره های تامین برای SAF و مقرون به صرفه تر کردن آن نسبت به سوخت جت سنتی نیاز به سرمایه گذاری و تقاضای بیشتری دارد.

از سوی دیگر، افزایش سرسام آور تقاضا برای SAF می تواند اثرات جانبی مضری برای محیط زیست داشته باشد. بدون کاهش تقاضا برای سفرهای هوایی، مواد اولیه برای سوخت های زیستی می تواند منطقه ای به اندازه 19 درصد از زمین های زراعی جهان امروز را مصرف کند. برخی از حامیان محیط زیست نگران این هستند که چگونه SAF می تواند در جنگل زدایی در آینده نقش داشته باشد.

همه این چالش ها هوانوردی را به یکی از سخت ترین بخش ها برای پاکسازی تبدیل می کند. بر اساس آخرین گزارش ESG، دلتا در سال 2021 حدود 27 میلیون تن دی اکسید کربن تولید کرد. این میزان آلودگی آب و هوایی است که 68 نیروگاه گازی ممکن است در یک سال ایجاد کنند. این شرکت می گوید که سوخت جت به تنهایی مسئول 98 درصد از آلاینده های دلتا است.

تا همین اواخر، خطوط هوایی از جمله دلتا برای مقابله با آلودگی خود به شدت به طرح‌های جبران کربن متکی بودند. با جبران کربن، شرکت‌ها معمولاً برای حمایت از جنگل‌داری یا سایر پروژه‌های حفاظتی برای جبران انتشار گازهای گلخانه‌ای خود هزینه پرداخت می‌کنند. ایده این است که درختان و گیاهان از طریق فتوسنتز آلودگی آب و هوا را جذب می کنند.

خبر بد این است که پروژه‌های جبران کربن، اغلب به دلیل برنامه‌ریزی و مدیریت ضعیف، به طور مداوم در کاهش مقدار CO2 وارد شده به جو ناکام هستند. با توجه به این شکست ها، خطوط هوایی دیگر، از جمله JetBlue، Air France، و easyJet نیز شروع به اولویت دادن به انتقال به SAF کرده اند.