دکمه احتراق گریل یادآور روزهای خوش تابستان است

در بالای این کوه دمای 28 درجه فارنهایت است، قبل از اینکه باد را در نظر بگیرید که برف را از پهلو به صورت من می‌برد. من با اجاق کوله‌پشتی به اندازه یک قوطی نوشابه روی سنگی نشسته‌ام و سعی می‌کنم ناهار درست کنم و از تصمیمم برای پیاده‌روی در اواسط فوریه پشیمان هستم. دکمه کوچکی را روی میله‌ای به اندازه خودکار فشار می‌دهم که روی مشعل نگه می‌دارم و جرقه‌ای را برای یک لحظه زنده می‌کنم. صدای آشنای مشتعل شدن گاز به این معنی است که من می توانم شروع به گرم کردن رامن کنم – خوش شانس من.

اما صبر کنید، فشار دادن آن دکمه چگونه باعث جرقه شد؟ فندک من سنگ چخماق و استیل یا باتری نداره. حتی از انرژی خورشیدی هم استفاده نمی‌کند (نه اینکه یادم باشد نور خورشید چه شکلی است؛ زمستان در واشنگتن است). پس چگونه می تواند آتش ایجاد کند؟ شعبده بازي؟ نه، این در واقع یک ویژگی جالب فیزیک و علم مواد است. بیا، کنار این جایگزین غم انگیز برای یک آتش با من بنشین، و من به شما می گویم که چگونه کار می کند با استفاده از نمونه ای از روزهای شاد تابستانی به جای بعدازظهرهای بد زمستانی.

با وجود اینکه بیش از نیم دهه از زمانی که من به طور منظم از یک گریل سایز کامل استفاده می‌کنم می‌گذرد، هنوز می‌توانم رقص تا حدودی ظریف نورپردازی را در طول آشپزی تابستانی به یاد بیاورم – فشار دادن و چرخاندن دستگیره‌های کنترل گاز و سپس فشار دادن قرمز بزرگ. دکمه احتراق.

شاید به خاطر لامسه بودن این فرآیند بسیار به یاد ماندنی باشد – می‌توانستم صدای کلیک کردن دکمه را در حالی که کاملاً فشرده شده بود، حس کنم و بشنوم، که اگر همه چیز درست پیش می‌رفت، تقریباً بلافاصله با غرش ملایم مشتعل شدن گاز و گرمای آتش دنبال می‌شد. روی صورتم. (با توجه به اینکه من در فلوریدا بزرگ شدم، گرما لزوماً به اندازه فعلی مورد استقبال قرار نگرفت.) یا شاید به من چسبیده باشد زیرا همیشه می ترسیدم که در اولین تلاش روشن نشود و گاز بعد از چند بار فشار دادن دکمه‌ها که به‌طور فزاینده‌ای دیوانه‌کننده‌تر می‌شد، جمع می‌شد و در صورتم منفجر می‌شد.

در آن زمان، بیشتر سیستم های جرقه زنی از یک فناوری بسیار تمیز به نام فندک پیزوالکتریک استفاده می کردند. آنها با تبدیل انرژی جنبشی از نیروی فشار دادن دکمه به برق کار می کنند و جرقه ایجاد می کنند.

من به شدت فاقد صلاحیت برای توضیح فیزیک هستم چگونه این اتفاق می‌افتد، اما TL;DR این است که برخی از مواد، از جمله انواع کریستال‌ها و سرامیک‌ها، وقتی به آنها نیرو وارد می‌کنید، بار الکتریکی تولید می‌کنند. از این شارژ می توان برای ایجاد جرقه ای به اندازه کافی قوی برای احتراق گاز استفاده کرد، که آن را برای روشن کردن یک کباب پز عالی می کند – اگر آن را درست بسازید، مکانیسم برای تابستان های بسیار زیادی فرسوده نخواهد شد. (این افکت کاربردهای دیگری نیز دارد؛ از آن برای ساخت پیکاپ‌های گیتار، بلندگوها، چاپگرها، ساعت‌های کوارتز، بلک بری، موتورها، نارنجک‌های موشک‌انداز و موارد دیگر استفاده می‌شود.)

به طور معمول، دکمه ماه در مورد روش های ورودی منحصر به فرد یا جالب یا برخی از ابزارهای مورد علاقه ما است که کنترل های واقعا خوبی دارند. اما صادقانه بگویم، دکمه احتراق که من در مورد آن صحبت کردم، از منظر رابط کاربری خاص یا منحصر به فرد نیست. در حالی که من آن را با تابستان مرتبط می‌دانم، فندکی که برای نیازهای مختلف خانگی مانند روشن کردن شمع‌ها و تعمیر بند کفش استفاده می‌کنم از همان فناوری پیزوالکتریک استفاده می‌کند. و بسیاری از فندک‌هایی که ممکن است افراد برای راه‌اندازی دستی یک کباب‌پز زغالی استفاده کنند، به اندازه کافی خنده‌دار است.

و در حالی که پیزوالکترونیک‌ها به نوعی جادویی به نظر می‌رسند – شما به معنای واقعی کلمه با یک کریستال برخورد می‌کنید تا الکتریسیته بسازید مانند ثور یا چیزی دیگر – در واقع آنقدرها هم جدید نیستند. این حق اختراع از Weber-Stephen Products (بله، این شرکت معروف کباب‌پزی وبر است) در سال 1980 ثبت شد و می‌گوید که سیستم‌های احتراق پیزوالکتریک برای کوره‌های گازی قبلاً «کاملاً متداول» بودند. من اختراعاتی از دهه 60 و 70 پیدا کردم که مربوط به استفاده از آنها در فندک های دستی بود.

دکمه احتراق هنوز هم مرا به فکر (و آرزوی) روزهای فوق‌العاده تابستانی می‌اندازد، اما دیگر لزوماً بهترین راه برای روشن کردن کباب‌پز نیست. چندین سیستم مختلف وجود دارد که سازندگان از آن استفاده می‌کنند، در مدل‌های بالاتر از باتری استفاده می‌شود تا به‌طور خودکار جرقه مشتعل را هنگام چرخاندن دکمه کنترل دما ایجاد کند. برخی حتی از برق دیوار برای گرم کردن یک عنصر الکتریکی تا نقطه اشتعال گاز استفاده می کنند. اما آن‌ها به اندازه یک دکمه قرمز بزرگ که باعث می‌شود آتش جلوی صورت شما بپرد، به یاد ماندنی نیستند. (توجه: تقریباً هر کباب پز به شما می گوید که در حالی که آن را روشن می کنید به دلیلی بالای آن بایستید، پس مثل من نباشید.)

با وجود همه اینها، دکمه احتراق گریل من هنوز هم جایگاه ویژه ای در قلب من دارد و احساس می کنم شایسته نوشتن است، زیرا نمی توانم به بسیاری از دکمه های دیگر که چنین ارتباط فصلی قوی دارند فکر کنم. اندکی فکر کردن به آن به من اجازه داد تا به تابستان فرار کنم، حتی اگر در واقعیت بی رحمانه فوریه زندگی می کنم، جایی که زمستان برای ماه ها حکمفرماست و تهدید می کند که برای مدتی طولانی تر نیز چنین خواهد کرد. بنابراین در اینجا به چیزهایی می پردازیم که ما را در زمان های سخت عبور می دهند و به ما اجازه می دهند منتظر دوچرخه سواری در پارک، رفتن به ساحل یا شاید حتی کباب کردن هات داگ، همبرگر و سبزیجات مختلف باشیم. (با پوزش از همه افرادی که زمستان را ترجیح می دهند.)

حالا بیایید از این کوهی که در ابتدای همه اینها ما را روی آن گذاشتم پایین بیایم. به من یادآوری کن که تا آوریل دیگر کوهنوردی نکنم.

عکاسی توسط میچل کلارک / The Verge