افراد بیشتری باید این فیلم ترسناک و هیجان انگیز را در پرایم ویدیو تماشا کنند

من کاملاً ایتن هاوک را دوست دارم. نه، نمی توانم دقیقاً دلیل آن را به شما بگویم. آیا به این دلیل است که ای کاش او من بود شخصیت پدر معیوب یا من استند یک شبه محرک فکری? تلفن سیاه، یک فیلم ترسناک 2022 در حال پخش است پرایم ویدیو، با تبدیل دلخراش Gen-X به یک شرور آشکارا نفرت انگیز، من را از این انتخاب راحت می کند. و من در آن هستم.

مخلوط کردن چیزهای عجیب و غریب با آی تی، شیر یا خط مینی سریال قاتل سریالی مورد علاقه شما و کمی تلخی اضافه کنید تا نوستالژی را کاهش دهید و گوشی سیاه را دریافت کنید. اگر هنوز این گوهر کوچک یک فیلم با ژانر متوسط ​​را ندیده اید — بله، شما — تو باید.

هاوک نقش قاتل زنجیره ای دهه 70 را بازی می کند، یک “جادوگر پاره وقت” که هرگز بدون بسته مطمئن بادکنک های سیاه تیره و قوطی کلروفرم آئروسل از خانه خارج نمی شود. و او اغلب برمی گرداند خانه با یک پسر پیش از نوجوانی ربوده شده برای قفل کردن در زیرزمین قتلش — اما نه قبل از پوشیدن یکی از ماسک های شاخدار عجیبش. (در حالی که امثال تد باندی و حتی ریچارد رامیرز الهام بخش هواداران شهوانی غیرقابل توضیحی است، من تضمین می‌کنم که ماسک The Grabber علاقه شما را به Ethan Hawke حداقل برای مدت 103 دقیقه فیلم از شما خواهد گرفت.)

شخصیت اصلی فیلم که قاتل سریالی در مرکز آن نیست، فینی بلیک (میسون تیمز) نوجوان جوانی است که با پدر الکلی خود (جرمی دیویس) و خواهر کوچک باهوش گوئن (مادلین مک گرو) در لباس آبی زندگی می کند. یقه، فصل چوب دائمی حومه دنور در اواخر دهه 70. بزرگسالان اینجا در بهترین حالت غایب و در بدترین حالت توهین آمیز هستند. و بچه‌ها از شدت عصبانیت، بینی یکدیگر را خونی می‌کنند تا راه خود را به یک سلسله مراتب ظریف و بی‌قانون برسانند. این یک دنیای قلدر یا مورد آزار و اذیت است، با هرج و مرج به رهبری کودکان. علاوه بر همه اینها، پسران شهر مدام ناپدید می شوند و گوئن شروع به دیدهای روانی درباره آنها کرد.

وقتی خود فینی ربوده می‌شود، روی یک تشک کثیف در زیرزمین عایق صوتی The Grabber از خواب بیدار می‌شود و چیزی جز تلفن ثابت غیرقابل کار و نامشخص به عنوان شرکت ندارد. و با وجود نداشتن صدای شماره گیری، تلفن به هر حال شروع به زنگ زدن می کند. از دوره.

این فیلم دارای برخی آثار ترسناک قابل توجه است: منبع آن داستان کوتاهی است که توسط جو هیل نوشته شده است (می دانید، پسر استیون کینگ؟) و اقتباس از آن برای اولین بار هاوک را با نویسندگان سی رابرت کارگیل و اسکات دریکسون پیوند می دهد. از سال 2012 شیطانی (می دانید، ترسناک ترین فیلم با اثبات علمی تمام دوران؟) اگر من در مورد این اصل و نسب می دانستم، مسلماً می دانستم خیلی از تماشای آن می ترسم. اما اینجا جایی است تلفن سیاه می درخشد: در واقع آنقدرها هم ترسناک نیست.

منظورم این است که یک تعریف و تمجید است نه نقد. این فیلم به جای تجمل در سادیسم صریح به خاطر خودش، در عوض وحشت خطر غریب سال گذشته را برمی انگیزد که هرگز کاملاً از بین نرفت. من تلفن سیاه را ترسناک، خشن — مطمئناً پر تعلیق می نامم. و بله، فوق العاده تاریک است. اما ترس‌های پرش آن قابل کنترل هستند (به جرأت می‌توانم بگویم ظاهری؟) و خشونت آن، حداقل توسط The Grabber، عمدتاً خارج از دوربین است. محدوده فینی؟ اتاق فرار بیشتر از اتاق شکنجه.

داستان فیلم در سال 1978 اتفاق می‌افتد، دورانی که به «عصر طلایی قتل‌های زنجیره‌ای» تعلق می‌گیرد، زمانی که به گفته مورخان جنایت، اکثریت قاتلان زنجیره‌ای (که مردم درباره آن‌ها می‌دانند) فعال بودند.

پس از آن، عصر حاضر را می‌توان عصر طلایی IP قاتل سریالی در نظر گرفت: دنیای سینمایی قاتل سریالی به سرعت در حال گسترش است، زیرا پلتفرم‌های استریم از شوق پادکست‌های جنایی واقعی با فیلم‌های مستند و «الهام گرفته از» نمایش‌های فیلم‌نامه‌ای با داخلی بهره می‌برند. مخاطبان (بعد از موفقیت Dahmer — Monster: The Jeffrey Dahmer Storyبه عنوان مثال، نتفلیکس دو فصل دیگر را برای بررسی «دیگر چهره‌های بدنامی که اثر خود را در جامعه به جا گذاشتند» اعلام کرد. جنایتکار واقعی وندال آمریکایی — این است نه براساس داستانی واقعی.

بله برای داستان سرایی اصلی! بله برای فیلم های مستقل! آفرین به خاطر این که با یک سطل ذرت بوداده کره ای، بدون سوء استفاده از قربانیان-بیگناه-برای-“محتوا”، افراط در خیالات بیمارگونه شناسنامه هایمان داشته باشیم!

پس چه کسی در آن طرف خط تلفن سیاه قرار دارد؟ خوب، معلوم می شود که فینی چیزی یا چیزهای ماوراء طبیعی خواهرش را لمس کرده است، و این قربانیان قبلی فوت شده The Grabber هستند که تماس می گیرند. این فیلم عامل خزنده این مکالمات تلفنی را ایفا می کند، احتمالاً به این دلیل که مخاطبان آزمایشی به اندازه کافی نترسیده بودند، اما ارواح در واقع بیش از آن که تحسین برانگیز باشند، آدم های هیاهویی هستند: هر پسری که قبلاً ربوده شده است، یک نکته برای فینی دارد که چگونه می تواند از آن فرار کند. کلاچ های گرابر.

آنچه در ادامه می‌آید یک اقدام دوم به سبک مولان است که در آن من تضمین می‌کنم شما برای فینی تشویق می‌کنید همانطور که برای یک تیم ورزشی اسب تیره با W در دسترس غیرمنتظره تشویق می‌کنید.

اگر یک معتاد قاتل سریالی، یک بازیگر کامل پادشاه، یک سوپر طرفدار Stranger Things هستید – یا فقط دلتان برای تماشای تسخیر آگرو کرگ توسط بچه ها تنگ شده است – به خودتان لطف کنید و یک ساعت به The Black Phone بدهید. برای هیجان و لرز بیایید، اما برای حالات بازگشتی فوق العاده همهجانبه بمانید. یا: برای هاوک بدون پیراهن بیایید و وقتی کمی عجیب به نظر می رسد، به داستان غافلگیرکننده نشاط آور و وضوح لذت بخش رضایت بخش بمانید.