وزارت امور خارجه خواهان یادداشت هایی است که اکنون به زبان کالیبری نوشته شده باشند، نه تایمز نیو رومن

وزارت امور خارجه با گذشت زمان در حال تغییر است. بر اساس گزارشی از واشنگتن پست، به کارمندان دستور داده شده است که از کالیبری 14 نقطه ای هنگام نوشتن اسناد خاص به جای Times New Roman سنتی استفاده کنند. این دستور قرار است در فوریه اجرایی شود.

در یادداشتی با عنوان لجبازی آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه، به کارمندان گفته است که «تایمز (نیو رومن) یک چانگین است. فناوری تشخیص کاراکتر یا صفحه‌خوان‌ها.»

این ایده شایستگی هایی دارد. به گفته Adobe، فونت‌های دارای سریف که توسط Blinken به عنوان «بال‌ها» و «پا» به حروف اضافه شده است، می‌توانند خواندن متن‌های کوچک و چاپی را آسان‌تر کنند، و همچنین ممکن است «معتبر، حرفه‌ای به نظر برسند و وزن تاریخ را نشان دهند. یا تجربه.» اما در عصری که خواندن زیاد روی صفحه‌نمایش انجام می‌شود، شکوفایی ممکن است اشکالاتی داشته باشد – اسناد دسترسی از دانشگاه کارولینای شمالی در گرینزبورو و ایالت پن می‌گویند که فونت‌های sans serif هنگام مشاهده بر روی یک صفحه خواناتر در نظر گرفته می‌شوند. کامپیوتر، اگرچه قوانین دقیقاً سخت و سریع نیستند. همچنین شایان ذکر است که فونت هایی وجود دارند که به طور خاص برای دسترسی طراحی شده اند که در مقایسه با Calibri یا سایر فونت های sans serif مشابه کاملاً متفاوت هستند.

ظاهراً این تغییر بحث های زیادی را در بخش ایجاد کرده است. یکی از افسران سرویس خارجی به آن گفت پست که آنها “پیش بینی یک شورش داخلی” بودند، در حالی که یکی دیگر از کارمندان گفت که این فونت هم طرفداران قوی و هم مخالفان ملایمی دارد. این لزوماً تعجب آور نیست، زیرا مردم اغلب احساسات زیادی در مورد فونت دارند. ظاهر چیزی در حین نوشتن می تواند واقعاً بر تجربه تأثیر بگذارد. به یاد دارم که در اینجا جشن زیادی برگزار شد آستانه زمانی که طراحی مجدد ما یک فونت سریف را معرفی کرد (اگرچه نرم افزاری که ما برای نوشتن آنها استفاده می کنیم، همچنان از فونت sans serif استفاده می کند، در صورتی که شما تعجب کنید).

علیرغم شکایات و عناوین برخی از رسانه‌ها که نشان می‌دهد وزارت امور خارجه مشکلات بزرگ‌تری را برای فشار بر دسترسی نادیده می‌گیرد، به نظر می‌رسد که این موضوع عمدتاً تا ماه مارس غیرممکن خواهد بود. تغییر فونت پیش‌فرض یک واژه‌پرداز بی‌اهمیت است، و من واقعاً فکر می‌کنم که اکثر افرادی که اسنادی را می‌خوانند که از سبک جدید استفاده می‌کنند، حداقل اندازه فونت را درک می‌کنند. چند سال پیش، تصمیم گرفتم که تقریباً در هر برنامه نوشتاری روی رایانه خود از فونت 16 نقطه ای استفاده کنم، و حتی یک لحظه هم پشیمان نشدم. حتی توصیه می‌کنم اکثر مردم آن را برای یک یا دو روز امتحان کنند تا تجربه استفاده از فونت بزرگ‌تر را داشته باشند.

با این حال، اگر کارمندان وزارت امور خارجه بخواهند برای تایمز نیو رومن بریزند، من کارمندان وزارت خارجه را سرزنش نمی کنم. این فونتی است که در سراسر بلوک وجود داشته و در دهه 1930 برای روزنامه بریتانیا اختراع شد. زمان، و زمانی که مایکروسافت آن را به عنوان پیش فرض در Word برای حدود یک دهه تبدیل کرد، به محبوبیت دیجیتالی رسید. با این حال، با Office 2007، Calibri آن را به عنوان پیش‌فرض جایگزین کرد – مگر اینکه، البته، آن را به صورت دستی به Times New Roman برگردانید، چیزی که من تصور می‌کنم در وزارت امور خارجه بسیار رایج بوده است، که ظاهراً از سال 2004 از Times New Roman استفاده می‌کند. (خود کالیبری قرار است در مقطعی جایگزین شود، اگرچه تا آنجا که من می توانم بگویم در حال حاضر هنوز پیش فرض است.)

PS: من نمی‌خواهم در مورد فونت‌ها در مقابل حروف‌نویسی بشنوم. من تفاوت را می دانم و اهمیتی نمی دهم زیرا می خواهم خواننده معمولی واقعاً بفهمد در مورد چه چیزی صحبت می کنم. اما من توصیه می کنم که هر پدیدنی بخواند Ars Technicaنوشته شده است زیرا لذت بخش است.