بررسی One Piece Odyssey – ماجراجویی دزدان دریایی که طرفداران مانگا شایسته آن هستند | بازی ها

One Piece یک غول فرهنگ پاپ است که بدون حساب، هرگز در خارج از ژاپن مورد توجه قرار نگرفت. این سریال که رسماً پرفروش‌ترین مجموعه کمیک مانگای تاریخ است، اکنون بیست و پنجمین سالگرد خود را جشن می‌گیرد و One Piece Odyssey به آن نقطه عطف افتخار می‌کند. تلاش‌های قبلی برای گسترش داستان این خدمه دزدان دریایی سرگرم‌کننده فراتر از کتاب‌های کمیک، فاقد اعتبار بوده است، اما با این بازی، Bandai Namco راه طولانی را برای اصلاح تعادل پیش می‌برد.

این، به سادگی، همان بازی One Piece است که طرفداران در تمام این مدت گریه می‌کردند: یک RPG ژاپنی کلاسیک و 40 ساعته که همه عناصر محبوب این ژانر (و برخی از کمتر دوست‌داشتنی‌ها) را به همراه دارد. این بازی دارای نبردهای نوبتی است که با حرکات ویژه ای که بر سبک و توانایی هر شخصیت تأکید دارد، تزیین شده است. اصطلاحات عجیب و غریب و اغلب گیج کننده؛ لایه‌هایی از ماموریت‌های جانبی و فرعی که با دنباله‌های پازل پاشیده شده‌اند. و وسواس به آشپزی و غذا. تنها چیزی که کم دارد یک مینی بازی ماهیگیری است.

از نظر داستانی، مطابق با کمیک‌ها، این کار سخت است. انسجام را فراموش کنید، اما انتظار دمدمی بودن را داشته باشید. شخصیت اصلی لوفی و ​​گروه متنوعش دزدان دریایی کلاه حصیری در جزیره اسرارآمیز وافورد به سر می برند و توسط ساکن محلی لیم از قدرت خود محروم می شوند. او به سرعت متوجه شد که لوفی و ​​همکارانش شبیه دزدان دریایی دیگر نیستند (برای یک چیز، آنها خیلی خوب هستند)، سپس به آنها کمک می کند تا این قدرت ها را از طریق ماموریت های حماسی در مکان های قابل تشخیص از Canon One Piece، بازسازی شده از خاطرات خدمه، به دست آورند. .

این روایت به راحتی به شما امکان می‌دهد تا شخصیت‌های خود را از ابتدا بسازید، تا حد زیادی به آن‌ها شکل دهید، و یکی از نقاط قوت One Piece Odyssey این است که توانایی‌های امضای شخصیت‌ها هم در مبارزه و هم در حل پازل تغذیه می‌شود. لافی بدنی دارد که از لاستیک ساخته شده است، بنابراین می تواند رگبارهای مشت به دشمنان دور بزند، یا بازوی خود را برای رسیدن به مناطق غیرقابل دسترس دراز کند، یا دشمنان را در سراسر میدان نبرد منجنیق کند. بازی میدان‌های نبرد خود را به مناطق تقسیم می‌کند و به شخصیت‌ها حمله‌های نزدیک و دامنه‌ای می‌دهد که می‌توانند روی یک یا چند دشمن اعمال شوند. این یک عنصر استراتژیک خوش‌آمد و تازه را به آنچه در غیر این صورت می‌توانست بیش از حد آشنا باشد، معرفی می‌کند.

One Piece Odyssey کامل نیست: مدتی طول می کشد تا گام برداشته شود، و به سختی می توان جلوه ای کم پوش و غیرقابل اجرا از دو شخصیت زن آن را نادیده گرفت. این احساس در تضاد با جو کلی ساده لوحی و شیرین بازی است، که در برخی مواقع قلمرو اشغال شده توسط بازی های Zelda و Ni no Kuni را زیر پا می گذارد. موضوع کلی آن بررسی ماهیت دوستی است، اگرچه خوشبختانه، آنقدر خنده دار و عجیب است که هرگز تبدیل به توئیت نمی شود.

این یک نمونه متمایز و جذاب از ژانر JRPG است که ماهیت جهان One Piece را نیز میخکوب می کند. طرفداران از هر دو جهان آن را می ستایند، و من متوجه شدم که این یک پیش غذای عالی است، زیرا در اواخر امسال منتظر The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom هستم.