سیاره فراخورشیدی دیگری به اندازه زمین در منطقه قابل سکونت ستاره نزدیک کشف شد

تلسکوپ شکار سیاره ناسا، ماهواره بررسی سیاره فراخورشیدی (TESS)، دومین سیاره به اندازه زمین را در منطقه قابل سکونت یک ستاره نزدیک کشف کرده است.

این سیاره که TOI 700 e نام دارد، یکی از چهار سیاره شناخته شده ای است که به دور یک ستاره خنک در فاصله 100 سال نوری از ما می چرخند. این سیستم قبلاً به عنوان میزبان یک سیاره به نام TOI 700 d در منطقه قابل سکونت شناخته شده بود، اما تحقیقات اخیر که در نامه های مجله اخترفیزیک نشان می دهد که سیاره دیگری در مدارش به آن ملحق شده است. دو سیاره دیگر در منظومه، TOI 700 b و TOI 700 c، به دور ستاره نزدیک‌تر می‌گردند و به همین دلیل، احتمالاً دمای بالاتری خواهند داشت و آنها را خارج از منطقه قابل سکونت قرار می‌دهد.

یکی از محققان، امیلی گیلبرت از آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، در نشستی در American Astronomical به شوخی گفت: سیاره جدید بین سیارات c و d قرار دارد، بنابراین بسیار متاسفم که آنها به ترتیب حروف الفبا نیستند. جلسه انجمن در روز سه شنبه 10 ژانویه. به سیارات حروف بر اساس تاریخ کشف آنها داده می شود نه موقعیت آنها در یک منظومه، بنابراین مواردی مانند این ممکن است وجود داشته باشد که سیارات در مدار نزدیکتر دیرتر از سیارات دورتر کشف شوند.

سیاره اخیراً کشف شده TOI 700 e در منطقه ای است که به عنوان منطقه قابل سکونت خوش بینانه تعریف شده است، در حالی که سیاره قبلی TOI 700 d در منطقه ای به نام منطقه قابل سکونت محافظه کار است. تعریف سنتی منطقه قابل سکونت، ناحیه ای در اطراف یک ستاره میزبان است که دما در آن به حدی است که آب مایع در سطح یک سیاره وجود داشته باشد. با این حال، این تعریف در عمل پیچیده تر از آن چیزی است که به نظر می رسد – از این رو این محققان از اصطلاحات “خوش بینانه” و “محافظه کار” استفاده می کنند.

منطقه قابل سکونت خوش بینانه به منطقه ای اطلاق می شود که در آن آب مایع وجود داشته است از برخی نقطه نظرات در تاریخ یک سیاره، در حالی که منطقه قابل سکونت محافظه کار منطقه کوچکتری است که در آن سیارات قابل سکونت باقی می مانند. این دو به دلیل دمای سطح سیاره – و از این رو آیا آب می تواند به شکل مایع وجود داشته باشد – متفاوت است و می تواند بر اساس عواملی مانند ضخامت و ترکیب جو سیاره در طول زمان بسیار متفاوت باشد.

گیلبرت با اشاره به شواهدی مبنی بر وجود آب در هر دو سیاره در میلیاردها سال پیش توضیح داد که این گسترش منطقه قابل سکونت سنتی “به دلیل این واقعیت است که ما معتقدیم مریخ و زهره زمانی آب مایع روی سطوح خود داشتند.” مطالعه سیارات در این منطقه خوش بینانه تعداد سیارات بالقوه قابل سکونت را که اخترشناسان می توانند برای درک تاریخ منظومه شمسی خودمان استفاده کنند، افزایش می دهد.

ستاره شناسان همچنین می توانند چهار سیاره درون منظومه TOI 700 را با یکدیگر مقایسه کنند. ما می دانیم که این سیارات در همان شرایط اولیه شکل گرفته اند – آنها در اطراف یک ستاره، از یک دیسک تشکیل شده اند. گیلبرت گفت: بنابراین این ما را قادر می‌سازد تا بررسی کنیم که چگونه ویژگی‌های مختلف سیاره ممکن است روی سکونت سیاره تأثیر بگذارند، از جمله ویژگی‌هایی مانند اندازه سیاره یا مرزهای منطقه قابل سکونت.

این منظومه یکی از معدود منظومه هایی است که ما می شناسیم که میزبان چندین سیاره به اندازه زمین در منطقه قابل سکونت خود است و به سیستم های معروفی مانند سیستم TRAPPIST می پیوندد. اعلام این کشف همچنین یک روز قبل از اعلام LHS 475 b، یک سیاره سنگی دیگر به اندازه زمین و اولین سیاره فراخورشیدی که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب یا JWST کشف شد، منتشر شد. با این حال، آن سیاره به ستاره خود بسیار نزدیکتر است و خارج از منطقه قابل سکونت است. ماموریت های TESS و JWST برای شناسایی این سیاره فراخورشیدی جدید با هم کار کردند، زیرا اولین نشانه از یک سیاره فراخورشیدی بالقوه قبل از تایید توسط JWST توسط TESS پرچم گذاری شد.

ما می‌توانیم در آینده انتظار یافته‌های بیشتری از سیاره‌های فراخورشیدی را از هر دو تلسکوپ داشته باشیم، و تیم تحقیقاتی این کشف TESS می‌گوید که آنها به مطالعات بعدی سیستم TOI 700 ادامه خواهند داد تا درباره سیارات فراخورشیدی آن اطلاعات بیشتری کسب کنند.